vrijdag 20 mei 2011

De verhuizing naar Fredrika!

Hoogste tijd om de verhuizing naar Fredrika, Zweden te beschrijven op dit blog. Ik zal proberen er een beetje een logisch verhaal van te maken, begeleid met leuke foto's uiteraard.

Op 29 april hebben Monique en ik ons huis in Alkmaar helemaal leeggemaakt. We hadden de Kringloop besteld voor de ochtend en die hebben werkelijk alles meegenomen wat we nog aan meubilair hadden staan. Opgeruimd en leeg. We moesten alleen nog de aanhanger en de voldo volladen met het restant dozen dat niet meer in de mini vrachtwagen pastte. Vol, hartstikke vol, zowel de volvo als de vrachtwagen.

Op zaterdagochtend op 30 april zijn we om 4.30u vertrokken op weg naar ons nieuwe woonland, ons nieuwe huis in Lapland Zweden. Monique en ik in de vrachtwagen, PJ (broer van Monique met de volvo en aanhanger). Fijn om zo samen op te rijden. Toch twee volgeladen auto's.
Reis verliep voorspoedig, vrachtwagentje kon niet hard, zo'n 80 km op rechte vlakke weg was wel de max, bergje op ging een stuk zwaarder. De reis zou wel iets langer gaan duren dan misschien gehoopt.


Uiteindelijk hebben we de eerste dag zo'n 20 uur gereden (incl pauzes en boot, zie foto's hierboven), heel erg lang, en heel erg vermoeiend. Maar we hadden lokatie 1 bereikt: een nacht slapen bij (schoon)zus en zwager in Kumla Zweden. Altijd weer gezellig bij familie!
Dag 2 niet al te vroeg weer op pad. Gekozen voor een beetje rustig ontbijt, ook belangrijk. En weer op pad. We vonden de vrachtwagen vanaf het eerste moment die dag wel erg trillen tijdens het rijden. Werd zeker niet minder, maar konden ook niet echt een reden bedenken. Tot overmaat van "ramp" schoot er een haakje los op het dak waar de spoiler gemonteerd is en ging die ook nog eens enorm klepperen. M&M werden nu langzaam gek in de cabine. Heel blij dus dat PJ in de buurt was en die heeft de vrachtwagenspoiler op een voortreffelijke manier weer vastgezet. Rijden met een mascotte!!



Helaas om half 6 's middags ongeveer ontdekten we ook waar het enorme trillen vandaan kwam: de buitenring van het linker voorwiel vloog eraf... Gelukkig konden we heel rustig naar de vluchtstrook, maar de band was goed kapot!
ANWB gebeld. Maar ja het was zondagmiddag, niks open, geen nieuwe band, slechts wachten op de Zweedse sleepdienst.... Aangezien het snel duidelijk werd dat dit een hele tijd in beslag kon gaan nemen hebben we besloten dat Monique samen met PJ door zou gaan rijden naar Fredrika (ze moesten nog wel zo'n uurtje of 5 door namelijk) en ik zou achterblijven en wachten op de hulptroepen. Die kwamen wel na zo'n 3 uur.....Ik ben naar een garage gebracht, daar kon ik de vrachtwagen achterlaten en werd daarna afgeleverd bij een hotel om de nacht door te brengen. BALEN!! Maar was geen keuze. Goeie hotelkamer, hele vriendelijke mensen, lekker slapen.
Dag 3 heel vroeg op. Monique en PJ waren de avond van dag 2 goed in Fredrika aangekomen. Ik stond om 7.00u 's morgens bij de garage, het sneeuwde hahaha. Nieuwe linker voorband en gelijk de vraag of hij de andere banden nog even extra wilde oppompen. Toen bleek dat links achter ook wel vernieuwd kon worden. Zo gezegd zo gedaan. Na zo'n twee uur bij de garage kon ik ook weer op pad. De vrachtwagen reed super lekker weer en alles ging toen heel vlot. Met 6 uur rijden was ik ook in Fredrika. Bekaf, dat wel, maar super blij dat alles en iedereen over was. Hoewel....de kinderen waren nog onderweg. Ze waren een dag na ons vertrokken en zouden ook op de maandag aankomen.
Lekker opgefrist, wat gegeten en rondgelopen in ons huis en wachten op de komst van het team van Ik Vertrek. Raymond camera en regie, Jos de geluidstechnicus. Heel leuk team!

Zij kwamen vlak voor de aankomst van de kinderen aan, dus dat kon gelijk gefilmd worden. Heerlijk de kinderen ons huis te laten zien, trots als we zijn op ons plekkie natuurlijk!! Moe van al het reizen hebben we heerlijk met zijn allen gegeten in het huis van onze buurvrouw Katrin, waar ook team Ik Vertrek verbleef.

De eerste week van ons verblijf is gefilmd door de camera ploeg. De kinderen waren er ook deze week en dat de week tot een heel erg gezellige week, maar zeker ook heel intensief. De camera heeft voor en nadelen. Een electricien is niet meer teruggekomen vanwege de camera.....Verder eigenlijk alleen maar medewerking gehad. We zijn uiteraard begonnen met het uitladen van de vrachtwagen....Hele klus en helaas heb ik een mooie oude schoollamp kapot laten vallen.....Met zijn allen op een rijtje en uitladen.
 Aangezien PJ mee was om de hele verbouwing vh restaurant en de keuken te doen zijn wij samen 's middags naar de dichtsbijzijnde grote bouwmarkt gereden: 1,5 uur enkele reis hahaha. PJ had gelukkig alles heel goed opgeschreven want iets even vergeten op zo'n afstand is niet zo handig. Hout is lekker te betalen in Zweden, andere zaken is wel even een uitzoekerij, afwijkende maten, andere materialen, etc. PJ kon in elk geval ad slag en is dat ook direct gaan doen. Vanaf dat moment is hij de keuken en restaurant ingedoken en kwam ie er alleen nog uit om te eten en te slapen. Helemaal te gek.


Monique en ik zijn intussen ook wat andere zaken gaan regelen zoalas een welkomsbezoek aan de brugermeester van de Kommun. Dit was hartstikke leuk. Er zat een heel commitee en we werden echt heel erg warm ontvangen. Gelijk ook allerlei goede nieuwtjes voor ons:
- tempel financiering is helemaal rond, bouw begint voorjaar 2012
- samenwerking tussen gemeente en ons voor wat betreft een winkel in Fredrika ligt nog in het verschiet, plannen worden gesmeed achter de schermen
Monique en ik gingen als twee blije vrouwen weg. Vervolgens inschrijving bij belastingdienst. Hele klus met veel papierwerk, wel een heel erg lieve meneer die ons daar hielp, echt heel bijzonder vonden wij. De rit ernaar toe was fantastsich mooi, met rendieren en bevroren meren.
Intussen ging de verbouwing door. Een muur moest doorgebroken worden, om van de restaurant keuken naar de ruimte erachter te kunnen komen, waar dan weer de afwas keuken zal zijn. Nu staan er in Zweden allemaal houten huizen, en is ons huis ook van hout. Balken weliswaar, maar hout. Zit er in ons huis nu opeens een stenen muur, en niet eensteens, maar tweesteens dik. Uiteindelijk moest er een muur door van bij 50 cm dik. Dit vroeg om ware mannenkracht. Gelukkig hadden we die in ons in de vorm van Mark (zoon) en onze grote lieve vriend Lars. Samen hebben zij ervoor gezorgd dat die muur doorgebroken is. Met handkracht, beitel, bijl, boormachines en zaagmachine. Ongelooflijk maar het is uiteindelijk gelukt.



Verbouwing is hartstikke goed gegaan. Zal er nog wat foto's op plaatsen aan het eind. De eerste week is omgevlogen, en helaas op 6 mei gingen de kinderen al weer terug naar huis. We hebben enorm van hen genoten, en waren super blij dat ze bij ons waren en gezien hebben hoe we gaan wonen. Volgens mij vonden ze het wel heel mooi allemaal. Op hun terugreis hebben ze zelfs nog rendieren en elanden gezien, geweldig leuk. Het afscheid viel niet mee, zeker niet voor Monique. Je kinderen uitzwaaien en weten dat er (vele) maanden overheen zullen gaan voor je elkaar weer ziet, is heftig.
En dan toch gaat alles weer door..... We zijn gelijk weer aan de slag gegaan in huis en hebben best flink werk verzet. PJ heeft zeker het meeste gedaan, en als sidekick voor hem was Lars vaak aanwezig en kon via vi altijd wel weer wat regelen. Zoalas ook een nieuwe electricien en een loddgietersbedrijf. Lars en PJ konden het goed met elkaar vinden.
Lars leverde soms ook echt zwaargeschut, om bijvoorbeeld het puin af te kunnen voeren. Opeens stond dit gevaarte in onze tuin hahahaha

Mooi werk.
Het loodgieter mannetje dat we gevraagd hadden ons water weer op te starten na de winter, bleek helemaal geen verstand van loodgieterswerk te hebben. Lars vertelde ons dat hij slechts 1 maand met iemand had meegelopen (die zelf ook niet gediplomeerd was).....Direct geskipt! Lars heeft samen met de Kommun geregeld dat we water hadden. Duurde wel even voor er echt druk op kwam.....Door het gedraai aan de hoofdkraan buiten liep er opeens een enorme stroom water bij onze buren (de kerk) vandaan...HELP. Zo heerlijk dorpse activiteiten, allerlei mannetjes erbij die er niets aan konden veranderen, maar wel in de buurt wilden zijn haha. Uiteindelijk hadden we dan in de loop van week 2 stromend water, warm en koud, waren alle toiletten weer gemaakt, en konden we echt helemaal ons eigen huis in trekken. JOEPIE. En we hebben toch heerlijke douches!!!
Monique heeft zich gestort op het maken van een heuse moestuin. Zaadjes gezaaid in oude lades van een buro (kringlopen), en buiten een houten bak gemaakt met bladeren van de tuin en aarde erboven op. Zie hier het proces:





YEAH, en de eerste zaadjes komen al op...Staan nu nog binnen achter glas te broeien, maar komt eraan.

De eerste twee weken van ons leven hier waren een groot succes, heel erg veel gedaan, heel erg genoten van elkaar en van het huis met haar mogelijkheden. Helaas ben ik inmiddels weer terug in NL om nog even een tijdje door te werken. Is ook weer ok, maar we missen elkaar enorm!! Monique is lekker bezig alles te schilderen wat PJ gemaakt heeft in het restaurant en in de keuken, ze zal de kamers verder gaan inrichten en opknappen en natuurlijk ook zo snel mogelijk open gaan met het restaurant. Super.
tot slot nog wat eind foto's van ons restaurant en de keuken.





 Hej da,

M&M

woensdag 11 mei 2011

Afscheidsfeest 25 april 2011

We hebben een meer dan enorm fantastisch afscheidsfeest gehad op 2e Paasdag. Wat hebben Monique en ik er van genoten. Het weer was fantastisch, de tuin in Sneek was fantastisch en de band ISIS, Marja en Karen, was fantastisch en natuurlijk zeker ook alle aanwezige vrienden en familie waren fantastisch. De sfeer was echt heel ontspannen waardoor we er ook allemaal zo enorm van hebben genoten. Families die elkaar niet kenden, maakte allemaal niets uit, het verliep helemaal goed. Optredens van verschillende mensen ook super leuk, en soms geheel onverwacht ook hahaha. Te gek.
Ik laat vooral wat foto's zien om de sfeer mee te krijgen, meer is er ook niet over te zeggen volgens mij:


Ook het camera team van Ik Vertrek was er natuurlijk bij, hebben we eerlijk gezegd amper gemerkt. Een afscheidsfeest waar we nog steeds met enorm veel plezier op terugkijken. Dragen we lekker met ons mee, en zullen we zeker enorm koesteren in Zweden!

Hej da,

M&M